Τους κινδύνους από ασθένειες και επιδημίες περιορίζει η αυξημένη βιοποικιλότητα σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B.
Η μελέτη επιβεβαιώνει ευρήματα παλαιότερων ερευνών που υποστηρίζουν ότι η υψηλότερη βιοποικιλότητα σε οικολογικές κοινότητες μπορεί να μειώσει τους κινδύνους από ασθένειες.
Η εν λόγω έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η βιοποικιλότητα της αμφίβιας ζωής στο βραζιλιανικό Δάσος του Ατλαντικού συνδέεται με περιορισμό της μόλυνσης από τον μύκητα Batrachochytrium dendrobatidis (Bd) που εξολοθρεύει τα αμφίβια ζώα σε όλο τον κόσμο.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο μύκητας μεταδίδεται τόσο μέσω της άμεσης επαφής μεταξύ βατράχων όσο και μέσω μολυσμένου νερού. Το σύμπτωμα από την μόλυνση είναι η πάχυνση του δέρματος, το οποίο εν συνεχεία δεν μπορεί να απορροφήσει θρεπτικά συστατικά ούτε να απελευθερώσει συχνά θανατηφόρες τοξίνες.
Η γεωγραφική εξάπλωση του μύκητα είναι πολύ μεγάλη: από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και γενικά την Ωκεανία έως την Αφρική, την Ευρώπη και την Αμερική.
Ενδημεί σε παρθένα δάση και μεγάλα υψόμετρα με τους επιστήμονες να μην γνωρίζουν τις αιτίες αυτής της εξάπλωσης. Ορισμένοι εκτιμούν ότι ο μύκητας διαδόθηκε λόγω του εμπορίου του αφρικανικού βατράχου Xenopus laevis, ο οποίος χρησιμοποιείται ευρέως ως πειραματόζωο, ενώ άλλοι κατηγορούν τους επιστήμονες ότι συνέβαλαν στην εξάπλωση του μύκητα κατά την εργασία τους στο πεδίο της έρευνας.
Οι πληθυσμοί των αμφίβιων συρρικνώνονται με ταχύτατους ρυθμούς σε όλο τον κόσμο. Από τη δεκαετία του 1980 είδη αμφιβίων εξαφανίζονται με ρυθμό 200 φορές ταχύτερο από αυτόν της φυσικής απώλειας των ειδών.
Μεταξύ των αιτιών αυτής της οικολογικής καταστροφής είναι η καταστροφή των βιοτόπων, η εισαγωγή ξενικών, χωροκατακτητικών ειδών, η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία και η χρήση παρασιτοκτόνων στη βιομηχανική γεωργία.
Ο Batrachochytrium dendrobatidis είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες αυτής της καταστροφής και οι επιστήμονες τον συνδέουν με πολλές μειώσεις πληθυσμών και εξαφανίσεις αμφιβίων.
